گروه ورزشی تبری؛ باخت مقابل مس رفسنجان در مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی دست تراکتوری‌ها را از آخرین جام کوتاه کرد که در ابتدا با القابی چون بهترین تیم تاریخ از سوی مالک، روانه مسابقات شده بود

این تیم علیرغم هزینه هایی که در ابتدای فصل داشت اما با اشتباهات مهلکی که در یارگیری به خود می دید قابل پیش بینی بود که مسیرش به غیر از ناکامی به چیز دیگری ختم نشود.

تیره روزی های تراکتورِ خصوصی اما تنها به امسال خلاصه نمیشود، از سال ۱۳۹۷ که مالکیت این تیم به محمدرضا زنوزی مطلق سپرده شده است این تیم به غیر از یک قهرمانی جام حذفی به هیچ عنوان نتوانسته است انتظاران میلیون ها هوادار خود را برآورده کند.

عدم توجه به اصول ابتدایی و حرفه ای باشگاه‌داری، بهره گرفتن از مشاوران و مدیران غیر اصلح که صرفا به دنبال منافع شخصی هستند و البته تبیین ساختار مدیریتی به شدت ناکارآمد، از سوی محمد رضا زنوزی کار را به جایی کشاند که تراکتور از یک تیم مدعی در گذشته به یک تیم بازنده در میادین مختلف و بزرگ با دو جین رکورد منفی تبدیل شد.

اصرار به اشتباهات و مقاومت در برابر اصلاح، ششمین فصل مالکیت زنوزی در تراکتور را نیز با ناکامی مطلق همراه کرد تا این مالک متمول این بار بعد از کنار رفتن از جام حذفی رسا تر از همیشه شعار حیا کن رها کن را پذیرا باشد.

نکته عجیب و تاریک این ماجرا اما به جایی باز میگردد که مالک تراکتور حاضر به واگذاری باشگاه میشود اما حاضر به تغییر رویکرد مدیریتی نه، چند روز پیش بود که بعد از ماه ها اعتراض و انتقاد پرشور ها به حضور نصیرزاده و مشاور ارشد زنوزی در دایره مدیریتی و تصمیم گیری تراکتور در نهایت خبری مبنی بر تمدید دوساله حضور نصیرزاده در تراکتور روی خروجی باشگاه تراکتور قرار گرفت تا پیامی تلویحی اما روشن و واضح به دست هواداران تراکتور برسد مبنی بر اینکه مالک تراکتور از مسیری که این تیم در چند وقت اخیر طی کرده و البته با ناکامی های بسیاری نیز همراه بوده، رضایت داشته و قصد تغییر ندارد.

گام بعدی اعلام آمادگی و صدور اطلاعیه برای فروش سهام باشگاه تراکتور توسط سهامدار این تیم بود که حکایت از اعتماد کامل به شبکه مدیریتی این تیم توسط محمدرضا زنوزی دارد که بدون کوچک ترین اشاره به اشتباهات و اقدام برای تغییرات اساسی به یکباره سراغ گزینه فروش می‌رود.

البته در سال های گذشته نیز مالک تراکتور یک بار برای فروش سهام این تیم اعلام آمادگی کرده بود که بعد از چند جلسه با نمایندگان مجلس و دولتمردان به تیمداری ادامه داد، به هر حال روشن و واضح است که بعداز عملکرد مفتضحانه در شش سال گذشته ادامه این روند هرگز برای پرهوادارترین تیم آسیا روز های خوشی را به همراه نخواهد داشت و با توجه به مقاومت محمدرضا زنوزی در مقابل تغییر سیاست های مدیریتی تنها راه نجات تراکتور تغییر مالکیت خواهد بود که باید منتظر ماند و دید در نهایت آیا سهام تراکتور به یک سرمایه گذار خصوصی منتقل خواهد شد یا همچون پرسپولیس و استقلال نهاد ها و بنگاه‌های مالی دولتی مالکیت نماینده آذربایجان را عهده دار خواهند بود، و یا اینکه تیره روزی های پرشور ها با مالکیت فعلی همچنان ادامه خواهد داشت.